poniższy cytat zaczerpnięto z eseju “W Co Wierzę” E.M.Forster - str.73-74. Harcourt, Brace & World, Inc. 1951.pierwsza edycja - 1938.

tłumaczenie - adam rupniewski:

Ja wierzę w arystokrację, o ile jest to prawidłowe słowo, i jeśli demokrata może go użyć. Nie w arystokrację siły, opartej na randze czy wpływach, ale arystokrację wrażliwych, rozważnych i śmiałych. Jej członkowie znajdują się we wszystkich narodach i klasach. Przez wszystkie wieki, następuje między nimi tajemnicze rozpoznanie, kiedy się tylko spotkają. Reprezentują prawdziwą ludzką tradycję, jedno stałe zwycięstwo naszej cudacznej rasy nad okrucieństwem i chaosem. Tysiące z nich przepada w zapomnieniu, paru to wielkie nazwiska. Są wrażliwi, zarówno dla innych jak i dla siebie nawzajem, są opiekuńczy bez patosu, ich śmiałość nie jest pyszałkowatością, ale siłą przetrwania i zrozumieniem dowcipu. Nie daję przykładów, jest ryzykowne to czynić, ale czytający może sam wziąć pod uwagę, czy jest to typ osoby, którą chciałby spotkać lub stać się, i czy (podążając dalej za mną) preferowałby, żeby ten typ nie był ascetyczny. Osobiście jestem przeciwko ascetyzmowi. Myślę jak stary Szkot, który chce mniej cnotliwości, a więcej delikatności. Nie czuję, żeby moi arystokraci byli arystokratami, jeśli powściągają swoje ciała, skoro ciała są instrumentem, poprzez które rejestrujemy i cieszymy się światem. Jednak nie naciskam. To nie jest najważniejszy punkt. Jest oczywistą możliwością być wrażliwym, troskliwym i śmiałym i wciąż też ascetą, jeśli ktoś posiada trzy pierwsze jakości, pozwolę mu wejść. Tu ich masz – niezauważalna armia, choć wciąż nie zwycięska. Arystokraci, powołani, wybrańcy, Najlepsi Ludzie – wszystkie słowa, które ich opisują są fałszywe, i wszystkie próby ich zorganizowania upadają. Wciąż i od nowa, Autorytet widząc ich wartość, próbował złowić ich i użyć jako Egipskich Kapłanów....lub Chińską Służbę Cywilną, Ruch Masowy, lub jakiś inny wiec. Ale oni wymykają się z sieci i znikają; kiedy drzwi są zatrzaśnięte ich już nie ma w pokoju; ich świątynią, jak jeden z nich zauważył, jest Świętość Czującego Serca, a ich Królestwem, choć nigdy go nie posiadają, szeroko otwarty świat.

żeby zwinąć ten tekst odświerz stronę